جوانان و نوجوانان در فرآیند رشد و بالندگی خود مهارت های ارتباطی و نحوه مقابله با چالش های زندگی را یاد می گیرند که پایه زیری شخصیت افراد در بزرگسالی می باشد.
از آنجایی که این سنین بیشتر اوقات خود را در محیط های آموزشی می گذارنند ، روشن است که این فضاها تاثیرات مهمی بر سلامت روانی دانش آموزان و دانشجویان دارد.
بخصوص این سن که از مراحل مهم و برجسته رشد و تکامل اجتماعی و روانی فرد به شمار می رود و نیاز به تعادل هیجانی ، عاطفی ، کسب مهارتهای اجتماعی لازم در دوست یابی ، شناخت زندگی سالم و چگونگی برخورداری از آن را دارد .
به دلیل حضور گروه های خاصی در محیط های آموزشی ، این محیط ها در تامین و حفظ سلامت روان این گروه ها از اهمیت و حساسیت خاصی برخواردار است .
از این رو عواملی مانند :
- محیط فیزیکی
- وسایل امکانات آموزشی و ورزشی
- ساعات درسی
- نحوه تعامل و ارتباط بین مدرسین و اساتید با فراگیران
- آشنایی دانش آموزان و دانشجویان با روش ها و تکنیک های مهارت های زندگی
- احساس مفید بودن و خلاقیت جهت تامین سلامت روان از اولویت های یک برنامه آموزشی است .
توصیه هایی در ارتقاء بهداشت روانی دانش آموزان و دانشجویان
- آگاه سازی معلمین ، اساتید و مسئولین مدرسه و دانشگاه در اتخاذ شیوه های ارتباطی و تربیتی مناسب
- رفع عوامل تخریب کننده روانی
- بهبود شرایط فیزیکی محیط های آموزشی
- شناسایی رسانه های آسیب زا
- ایجاد زمینه های مناسب برای شکوفایی استعداد ها
- ایجاد زمینه های مناسب برای هویت یابی ، استقلال فردی ، عزت نفس و تثبیت شخصیت سالم
- فراهم نمودن شرایط مشارکت دانش آموزان و دانشجویان در انجام امور مرتبط با محیط های آموزشی
- تقویت باورها و ارزش های ملی و مذهبی
- برگزاری جلسات آگاه سازی برای دانش آموزان و دانشجویان در جهت آموزش مهارت های زندگی ، کنترل استرس و تامین بهداشت روانی
سرکار خانم مهسا فریدونیان، مسئول واحد سلامت روان شبکه بهداشت و درمان راز و جرگلان
